Pokaż mi pieniądze George Friedrich Händel

Książę Chandos stał się jednym z jego najważniejszych mecenasów, a co bardzo ważne, był głównym abonentem nowego zespołu operowego Händla, „Królewskiej Akademii Muzycznej”. Początkowo Händel pracował jako opłacany dyrektor opery, ale kiedy pierwotni sponsorzy finansowi stracili wszystkie swoje pieniądze w bańce na Morzu Południowym, Händel otrzymał rozkaz przejęcia sterów. Historia głosi, że Bank Anglii trzymał otwarte okno późno w nocy, aby Händel mógł zdeponować swoje wieczorne zyski. W tym przypadku zabrał do banku 21 000 funtów i zamienił je na 2 miliony funtów w dzisiejszych pieniądzach. To jest to, co nazywam historią sukcesu finansowego.

George Friedrich Händel: Chandos Anthem 6A

Wiemy sporo o podejściu Händla do finansów, ponieważ Bank Anglii prowadził szczegółową dokumentację jego transakcji inwestycyjnych. Podobnie jak wielu inwestorów, Händel początkowo dokonał bardzo ryzykownej wyprawy na giełdę, kupując pojedyncze udziały w osławionej Kompanii Mórz Południowych. Kompania ta została założona w 1711 roku i obiecywała Brytyjczykom monopol na handel z hiszpańskimi koloniami w Ameryce Południowej w zamian za przejęcie długu narodowego zaciągniętego przez wojnę o sukcesję hiszpańską. Händel najwyraźniej kupił akcje South Sea około 1715 roku i sprzedał je między 1717 a 1719 rokiem, zaledwie rok przed spektakularnym spadkiem ceny akcji. Händel miał szczęście i prawdopodobnie osiągnął jakiś zysk, ale popełnił klasyczny błąd, kupując pojedyncze akcje w czasach innowacji i spekulacji na „niedojrzałym i stosunkowo nieuregulowanym rynku”. Sir Isaac Newton nie miał tyle szczęścia. Nadal inwestował w akcje, gdy Kompania Mórz Południowych zbankrutowała i sprzedawał swoje udziały dopiero wtedy, gdy cena akcji spadła znacznie poniżej ceny zakupu. Podobno stracił około 3 milionów funtów w dzisiejszych pieniądzach, ale mimo to przyjął filozoficzny pogląd. — Potrafię obliczyć ruch gwiazd — rzekł — ale nie szaleństwo ludzi.

George Friedrich Händel: Giulio Cesare in Egitto, HWV 17 „Act III” 

Aryeh Nussbaum Cohen | Countertenor
Amanda Forsythe | Soprano
Katya Ledoux | Mezzo-soprano
Olivia Vermeulen | Mezzo-soprano
Cameron Shahbazi | Countertenor
Morgan Pearse | Baritone
Daniil Chesnokov | Bass

Moscow Chamber Orchestra
Conducted by Christopher Moulds

Händel miał szczęście i wiedział o tym. Jego przygoda z Kompanią Mórz Południowych okazała się pierwszym i jedynym przypadkiem, kiedy posiadał akcje. Od tego momentu postanowił zaangażować się w bezpieczniejsze aktywa, które przynosiły stały dochód. Upadek Kompanii Mórz Południowych doprowadził do publicznego oburzenia, a rząd został wezwany do zrekompensowania ogromnej liczbie upadłych inwestorów. W związku z tym zamienili połowę akcji Morza Południowego na obligacje, gwarantując inwestorom stały roczny dochód. Konwersja nastąpiła w czerwcu 1723 roku, a obligacje rządowe płaciły 5 procent rocznych odsetek. Jak można się domyślić, Händel zaangażował się i kupił obligacje o wartości około 150 funtów, wyceniane dziś na około 21 000 funtów. A dodatkowa gotówka płynęła swobodnie. Kiedy w 1733 roku w Oksfordzie odbyła się premiera oratorium Athalia , na jedno z pierwszych przedstawień przyszło 3700 osób. Zanim oratorium zostało wystawione po raz pierwszy, Händel zgarnął około 400 000 funtów według dzisiejszej wartości.

George Friedrich Händel: Athalia, HWV 52

Przez ponad dekadę Händel handlował rentami z Morza Południowego, pozornie osiągając niewielkie zyski. Często sprzedawał wszystkie swoje obligacje, przypuszczalnie w celu wystawienia jednej ze swoich oper, a następnie reinwestował zyski z teatru. Kupno i sprzedaż akcji i obligacji była dość kłopotliwa w czasach Händla, ponieważ kompozytor musiał osobiście odwiedzić Bank Anglii, jeśli chciał dokonać transakcji. Nic dziwnego, że Händel często podróżował ze swojego domu w Mayfair do Banku Anglii. Pochłonięty swoimi muzycznymi przedsięwzięciami, Händel zrobił sobie przerwę od rynku na około 10 lat. Jednak ponownie wszedł na rynek w 1743 roku, inwestując 1500 funtów w renty z Morza Południowego. Do czasu jego śmierci w 1759 r. jego portfolio znacznie wzrosło. Chociaż przeszedł na 3-procentowe skonsolidowane obligacje rządowe, jego roczna inwestycja wyniosłaby około 71 000 funtów w dzisiejszych pieniądzach. A w chwili jego śmierci jego majątek był wart około 2 milionów funtów w przeliczeniu na dzisiejsze pieniądze. Nazwałbym to właściwym powodem do świętowania.

George Friedrich Händel: Muzyka do Królewskich Fajerwerków, HWV 351